အခုတေလာ ငယ္ဘ၀ နဲ႕ ပတ္သက္ တာေတၢကိုခ်ည္းပဲ Tag ျခင္းကို ခံေနရသမို႕ အနည္းငယ္မွ် ငယ္မူျပန္ခ်င္ လာပါတယ္..ဒီလို ငယ္မူျပန္ခ်င္စိတ္ကေလး ေပၚလာေတာ့ ဟိုးအရင္ ကေလးေလးဘ၀ တုန္းက ႐ၢတ္ဆို ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ကဗ်ာေလးေတြ၊ စာေလးေတြ၊ ေရာက္တတ္ရာရာ ကေလးဘ၀က သီဆို ဟစ္ေၾကၢးျဖစ္ခဲ့တာေလးေတၢ က ေခါင္းထဲကို အစီအရီ လာေရာက္ ႐ိုက္ခတ္ ေနရာယူလာၾကပါေတာ့တယ္.....
ဒီတစ္ည မအိပ္စက္ခင္ ေကာင္းကင္က ေငြလမင္းၾကီးကို ေမာ့ၾကည့္ေနရင္းက အေတြးထဲကို ၀င္လာတဲ့ ကေလးအ႐ၢယ္ ငယ္ငယ္က သီဆို ရင့္ၾကဴး ၾကည္ႏူး ခဲ့ရတဲ့ ကဗ်ာေလးေတၢ က လင္းလက္ေနတဲ့ ၾကယ္ျဖဴ ပြင့္ေလးေတြ အလား အစီအရီ ေခါင္းထဲကို ၀င္ေရာက္ ေနရာယူ လာတာမို႕ ေကာင္းကင္ကို ေမာ့ၾကည့္ေနရင္း ျပံဳးေနမိပါေတာ့တယ္.......
ေရႊလမွာ ယုန္ ၀တ္လို႔
ဆန္ဖြတ္တဲ့ အဖိုးအို ေဟာၾကည့္ပါဆုို
ဆို သာဆို ပိုမိုသည့္ စကား
ကေလးအငိုတိတ္ေအာင္ အရိပ္အယာင္ျပတယ္
ဖိုးလနတ္သား....... တဲ့ ကၽြန္ေတာ္ မိခင္ဖခင္ ေက်းဇဴး႐ွင္တို႕ရဲ႕ ေက်းဇူးေၾကာင့္ စာမဖတ္တတ္ခင္ စာမေရးတတ္ခင္ အရင္ဦးစၢာ သီဆို ဟစ္ေၾကၢးတတ္ခဲ့တဲ့ စာစုေလး စိတ္ထဲမွာ ျပန္ေပၚလာတယ္ ..ေရးေရးေလး မဟုတ္ဘူး ... ေသခ်ာတယ္ ..ေကာင္းေကာင္း မွတ္မိေနတယ္ေလ....ဒါေလးနဲ႕ ဘ၀ထဲက ကဗ်ာဆိုတာကို စတင္ မိတ္ဆက္ေပးခဲ့ၾကတဲ့ မိဘႏွစ္ပါး ကိုလည္း ႐ိုေသစြာ ဦးညႊတ္ဂါရ၀ျပဳမိပါတယ္.........
ဒီလိုနဲ႕ အခ်ိန္တန္ျပီဆိုေတာ့...............ေခါင္းေလာင္းသံ ခ်ိဳခ်ိဳတို႕ ႐ိုက္ခတ္သံေတြၾကားမွာ ........
ပန္းကေလးမ်ား ပၢင့္ေတာ့မည္
ဖူးတံ၀င့္လို႕ခ်ည္
ေနျခည္မွာ ေရႊရည္ေလာင္း
ငါတို႕ စာသင္ေက်ာင္း .....................ဆိုတဲ့ ကဗ်ာေလးကို ကၽြန္ေတာ့္ ဘ၀ရဲ႕ စာေရးစာဖတ္ျခင္း အတတ္ပညာတို႕ ရဲ႕ အုတ္ျမစ္ခ်ရာ ႒ာန ထဲမွာ ခဏခဏ ေပ်ာ္ေပ်ာ္႐ႊင္႐ႊင္ ညီညီညာညာ သီဆိုခဲ့ဖူးပါတယ္....ဒီလိုသီဆို တတ္ေအာင္ ေခ်ာ့တစ္ခါ ေျခာက္တစ္လွည့္ ေစတနာေတြ ရင္ထဲထည့္ ..ပီတိကိုစားလို႕..အား႐ွိေနခဲ့ၾကပါတယ္ ဆိုတဲ့ ျမတ္ေသာဆရာ ျမတ္ဆရာ အေပါင္းတို႕ကိုလည္း အမွတ္ရလို႔ ၾကည္ညိဳမိျပန္ပါတယ္..............................
ဒီလိုနဲ႔ အဲ့ဒီ့ ႒ာန ေလးရဲ႕ ေက်းဇူးေတာ္ အနႏၱတို႕ျဖင့္ စာေရးစာဖတ္ ေကာင္းေကာင္းတတ္ ခဲ့ရျပီး ေနာက္ ... စာျမင္ရင္ ဖတ္ခ်င္စိတ ္၊ကဗ်ာျမင္ရင္ ႐ၢတ္ခ်င္ စိတ္ ကေလးေတၢက ႏိုးထလာခဲ့ရျပီး .......................
မုန္႕လံုးကို စကၠဴကပ္
ေရႊကလာပ္နဲ႔ ဆၢမ္းေတာ္တင္
ပုလႅင္ေပၚက ေမ်ာက္ကေလး
ဆင္းတယ္လို႔ ေျပး ဂ်ာေအး............ဆိုတဲ့ မုန္႕လံုးစကၠဴကပ္ အျမစ္မျပတ္ သီဆိုႏိုင္တဲ့ ကဗ်ာေလးေတၢ ...
ေနာက္ေတာ့....
ေရႊစြန္ညိဳ
ဘာကိုလိုလို႕ ၀ဲတယ္၀ဲတယ္ ...
မေအးလိုလို႕ ၀ဲပါတယ္....
မေအးမပါ သူ႕ခ်ည္းသာ ပါပါရက္သား ေနာက္ကထား...အစျပဳတဲ့ ကဗ်ာေလးကို ႐ၢတ္ရင္း ကစားရတဲ့ ကစားနည္းေလး ကိုလည္း အၾကိမ္ၾကိမ္ ျမဴးတူးေပ်ာ္ပါး ေဆာ့ကစားခဲ့ဖူးပါတယ္....အမွတ္တရ႐ွိလိုက္တာ ငယ္ကဗ်ာေလးေတၢကိုေလ....
ဒီလိုနဲ႔ အတန္းေတၢအဆင့္ဆင့္ျဖတ္ လို႔ အလယ္တန္းေခၚတဲ့ ပညာေရး လမ္းၾကာင္းရဲ႕ခရီးတစ္၀က္မွာ ျမန္မာစာ သင္ေပးခဲ့တဲ့ ဆရာမတစ္ေယာက္ ကို အျမဲ အမွတ္တရရွိမိပါတယ္...သူမက အဆိုေတာ္လည္း လုပ္ဖူးခဲ့ပါတယ္...ဒါေၾကာင့္ ဆရာမ က ကဗ်ာေလးေတၢကို သင္ရင္ သီခ်င္းေလးလို တီထၢင္သီဆိုျပီး သင္ျပေပးတဲ့အတြက္ မေမ့မေလ်ာ့ပဲ ယေန႔တိုင္ ရင္ထဲမွာ႐ွိေနတဲ့ ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္ကေတာ့......
တစ္ေတာင္ေပၚ တစ္ေတာင္ဆင့္
ေတာင္အျမင့္ ပတ္ျခံရံ
တစ္ေတာင္ဆံုးျပန္ေတာ့ ေတာင္လံုးသာက်န္ျပန္ေလသမို႕
ဖန္ဖန္ေလ အားအင္ႏႈိး လို႔ရယ္ ၾကိဳးေလွ်ာက္ရျပန္ ................... ဆိုတဲ့ ကဗ်ာေလးပါပဲ...ဘယ္ေတာ့မွမေမ့ႏိုင္ပါဘူး ဆရာမရယ္..ဆရာမ သားတို႕ ကို ေက်ာခိုင္းျပီး ႏႈတ္ဆက္ခၢင့္ေတာင္ မရလိုက္ပဲ ဘ၀ဆိုတဲ့ သံသရာခရီး ေၾကာ ကေန တိတ္တဆိတ္ ထၢက္ခြါသၢားေပမယ့္ ဆရာမက သီခ်င္းေလးလို သီဆို တီထၢင္ျပီး သင္ေပးခဲ့တဲ့ ကဗ်ာေလးကို ရင္ထဲထည့္လို႔ ဘ၀ခရီးလမ္း မ်ားကို ၾကိဳးစား ေလွ်ာက္လွမ္းရင္း ဒီကဗ်ာေလးကေလ သားတို႕ အတၢက္ အားအင္သစ္ကိုျဖစ္ေစခဲ့တာမို႔ ဆရာမ ေရာက္ေလရာ ဘ၀မွာ ေအးခ်မ္းေသာ သူ အျဖစ္ တင့္တယ္စြာ စံစားႏိုင္ပါေစလို႕ ရင္နင့္စြာ ဆုေတာင္းေပးလိုက္ ပါရေစ ျမတ္ေသာ ဆရာ ျမတ္ဆရာ ေရ.........
ေအာ္...ငယ္ငယ္တုန္းက ေပ်ာ္႐ႊင္ၾကည္ႏူးစြာ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ရြတ္ခဲ့ ဆိုခဲ့ ၾကဴးရင့္ခဲ့ တဲ့ ကဗ်ာေလးေတြ ကအမ်ားၾကီးပဲ ေလ...အားလံုး ကို ျပန္လည္အမွတ္ရျပီး....ငယ္ငယ္က သူငယ္ခ်င္းေတၢနဲ႔ လသာသာ ညေလးေတြမွာ ကဗ်ာေလးေတြ႐ၢတ္ ရင္း လြတ္လပ္ေပ်ာ္ပါး လို႔ အပူအပင္ကင္းကင္း နဲ႔ ေျပးလႊားေဆာ့ ကစားေနခြင့္ေလး..........ဟာ......
ေအာ္..ေတာ္ေတာ္ေလးကို အေတြးနယ္ေတြ ခ်ဲ႕ ေနလိုက္မိတာ....ေမာ့ၾကည့္ေနတဲ့ လမင္းၾကီးကိုေတာင္ တိမ္ဆိုင္လႊာ တစ္ထပ္က ခဏဖုန္းထားလိုက္ျပီပဲ..................................တိမ္ေတြျမန္ျမန္ လြင့္သြားစမ္းပါ...လြင့္သြားလိုက္စမ္းပါ........
ေဟာ.....ၾကည့္ေနရင္ပဲ တိမ္ေတြ ျပန္လည္ ကင္းစင္လို႔ လမင္း၀င္း၀င္းၾကီး ကထပ္ေပၚလာျပီ......အခုမွ သတိရတယ္ ဒီေန႕လျပည့္ညပဲ...... ဟုတ္တယ္ ဒီေန႕လျပည့္ည........
ဒီတစ္ည မအိပ္စက္ခင္ ေကာင္းကင္က ေငြလမင္းၾကီးကို ေမာ့ၾကည့္ေနရင္းက အေတြးထဲကို ၀င္လာတဲ့ ကေလးအ႐ၢယ္ ငယ္ငယ္က သီဆို ရင့္ၾကဴး ၾကည္ႏူး ခဲ့ရတဲ့ ကဗ်ာေလးေတၢ က လင္းလက္ေနတဲ့ ၾကယ္ျဖဴပြင့္ေလးေတြ အလား အစီအရီ ေခါင္းထဲကို ၀င္ေရာက္ ေနရာယူ လာတာမို႕ ေကာင္းကင္ကို ေမာ့ၾကည့္ေနရင္း ျပံဳးေနမိပါေတာ့တယ္... ....... ......
ျပီးမွတိုးတိုးေလး...ဟုတ္တယ္..တကယ့္တိုးတိုးေလး..ေလသံေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ေလးနဲ႔ေလ..........
ေရႊလမွာ ယုန္ ၀တ္လို႔
ဆန္ဖြတ္တဲ့ အဖိုးအို
ေဟာၾကည့္ပါဆို
ဆို သာဆို ပိုမိုသည့္ စကား
ကေလးအငိုတိတ္ေအာင္ အရိပ္အယာင္ျပတယ္
ဖိုးလနတ္သား...................................။ ။
ဒီေန႕က်မွ လမင္းၾကီးကလည္း သာေနလိုက္တာ ..............
ကဲ...မႏွင္း ေရ ေက်နပ္လိမ့္မယ္ထင္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ....မွတ္မိသေလာက္ရယ္ ၊ တကယ္ကို ရင္ထဲမွ က်န္ေနတဲ့ ကဗ်ာ စာစု ေလးေတၢရယ္ကို စာမ်က္ႏွာေပၚမွာ ေရးျခစ္လိုက္ပါတယ္ေနာ္.....
မိတ္ေဆြမ်ားအားလံုး ေပ်ာ္ပါေစ
လင္းၾကယ္ျဖဴ
www.lkphyu.blogspot.com
လင္းၾကယ္ျဖဴ
www.lkphyu.blogspot.com
.jpg)
21 ေယာက္ရဲ႕အျမင္:
11111111111111
ငယ္ဘဝ ကရွိရွိသမွ် မ်က္ရည္ အျဖစ္နဲ႕မ်က္လုံးဝကိုေရာက္လာတယ္
ခံစားျပီးဖတ္သြားပါတယ္
မိဘ ဆရာ ဆရာမေတြကို ဦးခ်သြားပါတယ္
ေအာ္ ဒီကဗ်ာေလးေတြ ျပန္ဖတ္ရေတာ့ အဲဒီအခ်ိန္ေလးကို ျပန္သတိရသြားတယ္။
ငယ္ငယ္က သီဆို ရင့္ၾကဴး ၾကည္ႏူး ခဲ့ရတဲ့ ကဗ်ာေလးေတၢ က လင္းလက္ေနတဲ့ ၾကယ္ပြင့္ေလးေတြ အလား ေခါင္းထဲကိုေ၇ာက္လာတယ္ အင္...စာေရးတိုင္း
ႀကယ္ကေလးေတြရဲ႕အေႀကာင္းပါတယ္..။
သတိထားမိလို႔ပါ..။
ထိပ္ဆံုးသို႔ ကဗ်ာကို အရမ္းသေဘာက်တယ္..။
တစ္ခါတစ္ေလ ပင္ပန္းလြန္းလို႔ ေလာကႀကီးကိုအျပစ္တင္ မိတဲ့အခါ....
ခါတစ္ေလ
တကယ္ပန္္းတာေႀကာင့္
ေတာ္ပါၿပီဆက္မလွမ္းခ်င္ဘိ
ရပ္တန္႔ကာရပ္မယ္ႀကံ
အမွန္ေတာ့ျဖစ္ႏိုင္မလား
စခဲ့မိရာေပါ့
တစ္ေန႔မွာဆံုးရာေရာက္ပါလိမ့္
ဖန္ဖန္ေလအားအင္ႏႈိုးလို႔ရယ္
ႀကိဳးေလွ်ာက္ရျပန္..။
အဲစာသားေလးကိုသတိရလိုက္တာနဲ႔
အားေဆးတစ္ခြက္ေသာက္လိုက္တဲ့အလား
လန္းဆန္းသြားတယ္ပဲ..။
အခုလို ငယ္ဘဝကို အမွတ္ရေစတဲ့
အႀကာင္းအရာေတြ ေရးေပးတာ
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဗ်ာ..။
ေကာ္မန္႔မွာ ကဗ်ာစာလံုးေပါင္းေတြမွားေနရင္
ခြင့္လြတ္ပါလို႔ ေတာင္ပန္ပါတယ္..။
ခင္မင္စြာျဖင့္
...............စည္သူ။
ကဗ်ာေလးေတြကို... ရြတ္ရင္း...ရြတ္ခဲ့စဥ္ အခါက ျပဳမူခဲ့တာေလးေတြကို တြဲေရးထားေတာ့... စိတ္ထဲမွာ ျမင္ေယာင္ရင္.... ပုံေလးေတြက အျပစ္ကင္းလုိက္တာေနာ္..။ ငယ္ငယ္တုန္းက ေပ်ာ္စရာေကာင္းတယ္..။
ကဗ်ာေလးေ.တြ.က.နဒီ..တုိ ့..ငယ္ငယ္က.ရြတ္ခဲ့ရတဲ့ကဗ်ာေလးေတြ..ပဲ.
ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစရွင္..
ကိုလင္းၾကယ္ၿဖဴေရ.. မရိုးႏိုင္တဲ့ ကဗ်ာေလးေတြပါေနာ္.. သိပ္ေကာင္းတာပဲး..
ကိုလင္းက ေတာ္ေတာ္ေလးမွတ္မိသားပဲ...
ကဗ်ာေတြ ျပန္ရြတ္ရင္း ကေလးဘဝကို ျပန္လြမ္းတယ္..
ေစာေစာစီးစီး အေၾကြးဆပ္တဲ့အတြက္ ေက်းဇူးေနာ္...
ဟိုႏွစ္ေယာက္ေတာ့ က်န္ေသးတယ္....
မႏွင္း
ကေလး ဘ၀ ကကဗ်ာေတြက ကုန္ပါၿပီဗ်ာ
ကဗ်ာေတြ လည္းထပ္ကုန္ၾကၿပီ ဟိဟိ ကြ်န္
ေတာ္လည္း ေရးစရာမက်န္ေတာ.ဘူးလို.
ေၿပာေပးပါ ကိုၾကယ္ၾကီးေရ :D :P
ငယ္ငယ္က ကဗ်ာေတြ ၿပန္ေၿပာၿပေတာ႔ ဟိုး ႏွစ္ဆယ္စုႏွစ္က ေအးခ်မ္းေပ်ာ္ရႊင္ ေလာဘ၊ေဒါသေတြ မရွိတဲ႔ အခ်ိန္ေတြကို ၿပန္တမ္းတမိပါတယ္။ တို႔အသက္ တစ္ႏွစ္ခြဲေလာက္က ေဖေဖက ကဗ်ာေတြ သင္ေပးၿပီး တို႔စကားေၿပာတဲ႔ အသံေလးေတြကို အသံသြင္းထားခဲ႔တာ။ အဲဒီ အေခြေလးေတြကို ခုထိ ၿပန္နားေထာင္လို႔ မရိုးႏိုင္ဘူး။
ေပါက္ပင္ၾကီး ဘာေၾကာင္႔ကိုင္းရတယ္
ဗ်ိဳင္းနားလို႔ ကိုင္းရတယ္
ဗ်ိဳင္းဘာလို႔ နားရတယ္
ငါးေပၚလို႔ နားရတယ္
ငါးဘာလို႔ ေပၚရတယ္
ကြ်ဲလူးလို႔ ေပၚရတယ္
ကြ်ဲဘာလို႔ လူးရတယ္
မိုးရြာလို႔ လူးရတယ္
မိုးဘာလို႔ ရြာရတယ္
ဖားေအာ္လို႔ ရြာရတယ္
ဖားဘာလို႔ ေအာ္ရတယ္
ေၿမြကိုက္လို႔ ေအာ္ရတယ္
ေၿမြဘာလို႔ ကိုက္ရတယ္
ငါ႔၀မ္းပူစာ မေနသာလို႔ ကိုက္ရတယ္
အဲဒီကဗ်ာကို မပီကလာ ပီကလာနဲ႔ ေအာ္ဆိုေနတာေလ။
တစ္ေၾကာင္းႏွစ္ေၾကာင္း ေအာ္လိုက္ ႏို႔စို႔လိုက္နဲ႔ လုပ္ေနတဲ႔ အသံေလးေတြ ၿပန္နားေထာင္ရေတာ႔ ကိုယ္႔ကိုယ္ကိုေတာင္ ခ်စ္စရာ ကေလးေလး လို႔ ထင္ေနမိေသးတယ္။
ဖတ္လုိ႕ေကာင္းတဲ့စာမူမွာ ဆူညံတဲ့သီခ်င္းသံကုိ ပိတ္မရလုိ႕ စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ရတာေၾကာင့္
ဘာမွ ေသခ်ာေတာင္ မခံစားျဖစ္ခဲ့ဘူး။
သီခ်င္းတင္တယ္ဆုိတာ ၾကိဳက္တတ္တဲ့သူအတြက္ေတာ့ ေကာင္းပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ မၾကိဳက္တတ္တဲ့သူအတြက္ ပိတ္လုိ႕ရပ္လုိ႕ရမယ့္ ခလုတ္လုိဟာမ်ိဳးနဲ႕ တင္သင့္တယ္ထင္တယ္။ စာဖတ္သူကုိ အခြင့္အေရးေပးတဲ့သေဘာေပါ့။ ခုဟာက Play ပဲ ပါျပီး Stop မပါဘူးဆုိေတာ့ အေတာ္ကုိ စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္စရာပဲဗ်ာ။ က်ေနာ္ေတာ္ေတာ္စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္သြားတယ္။ ကြန္နက္ရွင္က အကုန္အျပည့္တက္တာမဟုတ္ေတာ့ သီခ်င္းက ဆန္႕ငင္ဆန္႕ငင္လာေနတာက က်ေနာ့္အတြက္ေတာ့ နားဆူစရာျဖစ္ေနတာ အမွန္ပဲ။ စာကုိ ျပီးေအာင္ မနဲ သည္းခံျပီး ဖတ္လုိက္ရတယ္။ ေနာက္ဆုိ က်ေနာ္ အဲ့လုိပံုမ်ိဳးနဲ႕ ဘယ္လုိ စာလာဖတ္ရမလဲဗ်ာ။ =(
သီခ်င္းေလးကိုဖြင့္ၿပီး နားေထာင္ျဖစ္တယ္။
ၿပီးေတာ့ စာစဖတ္တယ္၊
ေကာင္းကင္ကို ေမာ့ၾကည့္ရင္း ၿပံဳးတယ္ဆိုလို႕ ကိုယ္လည္းဖတ္ရင္းနဲ႕ အတူၿပံဳးသြားတယ္၊ ကဗ်ာေတြကို တကယ္မွတ္မိေနတယ္ေနာ္၊ ေတာ္လိုက္တာ၊ ကိုယ္တို႕လည္း ရြတ္ခဲ့ရပါတယ္၊ ကဗ်ာေတြဟာ ႏူးညံ့မူကို အမွန္ေပးတယ္ေနာ္၊ ဒီတစ္ပုဒ္မွာ လင္းၾကယ္ျဖဴဟာ ဘယ္လိုလူပါလိမ့္လို႕ ေတြးမိတယ္၊ ၾကယ္စင္လို ျဖဴစင္ပါေစလို႕ ဆုေတာင္းမိတယ္ေလ။
အဟားးးးး ကိုျဖဴၾကီးက ကဗ်ာေလးေတြ အခုထက္ထိ မွတ္မိေနေသးတာပဲ ေလးစားတယ္ ဗ်ာ ဟိဟိ ဖတ္သြားတယ္ ေမ႔ေနတဲ႔ ကဗ်ာေလးေတြ ျပန္ေဖာ္ေပးတာ ေက်းေက်းေနာ္
ဘုိင္
ကိုျဖိဳးေရ.ကဗ်ာေလးနဲ႔ သီခ်င္းကိုက္ေနတာပဲ။ ကဗ်ာဖတ္ရင္း သီခ်င္းကိုခံစားလိုက္ရေတာ့ မ်က္ရည္ေတာင္၀ဲလာတယ္။
အဲ..သီခ်င္းေတြ CD နဲ႔ဘမ္းထားျပီး ပို႔ေနတာ ေတာ္ေတာ္ၾကာေနျပီေနာ္။ သတိေပးတာမဟုတ္ပါဘူး။ ၾကံုတုန္းေလး ေျပာျပတာ :P
ငယ္ဘ၀ က ကဗ်ာေလးေတြ လာဖတ္ရင္း ကေလးဘ၀ေလးကို လြမ္းသြားပါတယ္ ကိုလင္းေရ။ သူမ်ားေတြေျပာသလိုပဲ ကဗ်ာေလးေတြ မွတ္မိတာ တကယ္ေတာ္တယ္ဗ်ိဳ႕။
လင္းၾကယ္ျဖူေရ....ကဗ်ာေလးကအရမ္းဖတ္လုိ႔ေကာင္းတယ္။
ငယ္ဘ၀ဆိုတာတကယ္အျပစ္ကင္းတယ္။
ကေလးဘ၀ပဲျပန္ျဖစ္ခ်င္မိတယ္။
ေတာ္ေသးတာေပါ႔ျပန္လည္တမ္းတခြင္႔ရလုိ႔ေနာ္။
ခင္တဲ့အစ္မ
ဂ်ာမုန္းဒန္
ေနာက္က်သြာျပီဗ်ာ။
အားလံုးဝိုင္းေရးထားေတာ့ ေရးဖိ႔ုေနရာလြတ္ပဲရေတာ့တယ္။:P
မရိုးႏိုင္ဆံုးနဲ႔ အေကာင္းဆံုးေသာ ကဗ်ာေလးေတြ ပါပဲဗ်ာ။
ေရႊလကယုန္ကေလးကေတာ့ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ ရိုးသားဆံုးကဗ်ာေလးပါပဲ။
တကယ့္သားေခ်ာ့ကဗ်ာေလးေတြပါ။ ငယ္ဘဝ ကိုသတိရသြားလို႔ အလည္သြားဦးမယ္။ အိမ္မက္ထဲမွာေလ...........
က်န္ေသးတယ္ေလ
ဖိုးလမင္းၾကီးေရ ေက်ာပိုးအိတ္စားဘို ့ ထမင္းဆီစမ္းကို ေရႊလင္ဘန္းနဲ ့ေပးပါေနာ္
အဟီးးးးးးးး
သီခ်င္းေလးနဲ႔ပို႔စ္ေလးနဲ႔လိုက္လိုက္တာေနာ္
ကိုျဗိဳးးးးးးးး ကိုျဗိဳးးးးးးးးးးးးးး
မွတ္ဥာဏ္ေကာင္းတဲ့ ကုိျဗိဳးးးးးးးးးး
ခ်ီးေကြ်းသြားသည္. အဲ ဟုတ္ဘူး
ေဆာရီး
ခ်ီးက်ဴးသြားသည္။
ငယ္ဘဝရဲ႔ ကဗ်ာသံစဥ္ေလးေတြကို အမွတ္တရရွိရွိနဲ႔ ၿပန္လည္ပံုေဖာ္ေပးသြားလို႔ ေက်းဇူး ......... ေအာ္......ငယ္ဘဝ ဆိုတာ ၿဖဴစင္တဲ႔ ေကာင္းကင္မွာ လင္းလက္ေနတဲ့ ၾကယ္ပြင့္ေလးေတြလို တဖ်တ္ဖ်တ္ေတာက္ပလို႔ ေနခဲပါလားလို႕ အေတြးတခ်က္ဝင္သြားတယ္။
Post a Comment